zamanın maraton koşusunu
boğazın ayağından izleyen
heyecanlı ve umutlu sessizleriz biz
koşmadığımız gibi yürümekten de aciziz
bütün kış güneşi bekleyip
yazın şemsiye altında yürüyenleriz
suya hasret yaşayıp
suya dalmayı bilmeyeniz.
kim bilir belki zamanın yanında yürüyebilseydik,
ve boğazından değil üstünden bakabilseydik
bu bin kocadan arda kalan kız gibi dula
en güzel öykülerin istanbuluna
aşık olur , zamanı unutup yaşardık.